We moesten met de trein naar Schiphol. Normaliter doen we dat gezamenlijk met het andere plebs in de veewagon, maar vanwege de één of andere actie konden we ditmaal upgraden naar de eerste klas. De illusie dit ook maar ene kloot voorstelt, werd direct verstoord door het feit dat er een bosnimf in de eerste klas zat. Ja maar nee maar echt. Ze droeg een licht gewaad, had een bladerkrans op haar hoofd en er lag een joekel van een stok op de stoel naast haar. Ze was in het gezelschap van een eveneens fantasierijk uitgedost iemand.
Die metgezel was, dacht ik, een man, al moet je tegenwoordig natuurlijk wel voorzichtig zijn met aannemen welk geslacht iemand heeft. Je ken niet zomaar genders gaan liggen te lopen assumen. Maar vanuit mijn ooghoek (zo’n bosnimf leidt toch af) en op basis van het stemgeluid schatte ik de metgezel van de bosnimf op een man. Mocht deze hopen dat het na afloop van het fantasy-evenement waar ze ongetwijfeld naar op weg waren van neuken zou komen, dan had ik zomaar de indruk dat dit voor hem niet per se met de bosnimf hoefde. Een fors bebaarde dwerg zou waarschijnlijk meer in de smaak vallen.
Voor alle duidelijkheid: het voorgaande interesseert me hoegenaamd geen fuck. Wie naar welk fantasy-feest gaat, wie het met wie doet, hoe je wil worden aangesproken: leven en laten leven. Maar je moet niet irritant gaan doen. Dan kom je gewoon aan de beurt in een blog dat alleen door mijn moeder wordt gelezen. Hoi mam!
Niet te geloven. Meneer komt voor het eerst in vele maanden weer eens van zijn berg afgedaald om een paar woorden achter elkaar te zetten en hij begint meteen dom te lullen. Kan ik nou nooit eens normaal doen? Nee, dat zouden jullie moeten weten. Zelfs deze grap heb ik al eens gemaakt. Opletten, nondeju. We gaan door met het verhaal. Ik heb godverdomme niet de hele dag de tijd. Het is niet zo dat mijn vriendin in China zit. Oh wacht, toch wel. Kan ik van de week niet een keer bij één van jullie eten of zo? Ik zit er na een halve dag al totaal verwaarloosd bij. Jankend lauw bier drinken onder de koude douche, dat werk. Stuur hulp.
Oh ja, het verhaal. De bosnimf en haar kompaan namen gedurende het volgende half uur net even iets te luid de treindienstregeling met elkaar door. Kort gezegd: van die treindienstregeling klopte ongeveer geen kut. Dat kun je vinden, maar toen even later de aansluitingen op het volgende station werden omgeroepen, bleek de bosnimf ook te vinden dat Sassenheim in Duitsland ligt. Haar als navigator inhuren voor mijn volgende reis leek me dan ook niet meteen een briljant idee.
Toen we het volgende station naderden, begon het Grote Uitstappen. Als ervaren treinreiziger zie ik al van mijlenver aankomen wanneer mensen voor gedoe gaan zorgen met uitstappen. Ik zei letterlijk tegen mijn reisgenoot: “Die gaan voor oponthoud zorgen.” Dat klopte ook: ze waren pas bij de uitgang toen andere mensen al aan het instappen waren.
De manier waarop ze voor oponthoud zorgden, zag ik dan weer niet aankomen. Na het aantrekken van een paar kleden en gewaden, stonden de twee op. De kompaan van de bosnimf bleek overigens een vrouw te zijn. Bleek ik toch weer ten onrechte een geslacht te hebben verondersteld, al kan ze misschien ook wat minder kokendhete teer drinken, qua robuust stemgeluid. Mijn verkeerde veronderstelling sloot wel weer mooi aan op de reden voor het oponthoud: ze gingen, terwijl de trein al stilstond in het station, in het gangpad staan controleren of ze wel netjes genderneutraal als ‘beste reizigers’ werden aangesproken. Gelukkig was dat zo, anders stonden we er nu waarschijnlijk nog.
Ik zag de twee vrouwen de trein verlaten en rechtsaf gaan. Omdat zich rechtsaf alleen het einde van het perron bevindt, kwamen ze geheel volgens verwachting een half minuutje later weer in tegengestelde richting langslopen. Ergens lijkt het me wel mooi om zo in je fantasiewereld op te gaan dat het echte leven een beetje aan je voorbijgaat. Ik hoop ook echt wel dat ze een leuke dag hebben gehad. Ik ben alleen bang dat ze er een midweek voor nodig hebben om weer thuis te komen.
