Het groepje vrouwelijke laatdertigers stond natuurlijk volledig in zijn recht met het besluit de organisatie van hun ‘event’ in een volle trein te gaan bespreken, maar dan moeten ze er verdomme niet van opkijken dat ik alles opschrijf. Dat zal ze leren, als zeven mensen straks lezen over hun strapatsen!

In een niet nader te noemen stad in het oosten des lands – tjonge, wat een gelul meteen weer. Gaan we zo beginnen, Krabbendam? Eikel met je blogje! Effe normaal doen nou!

Goed. Ik stapte in Almelo op de trein. Zo beter? Ja? Mooi. Almelo, trein. Drie dames van achter in de dertig hadden twee bankjes tegenover elkaar en het tafeltje gevorderd als vergaderruimte. Ik kon er maar één in het gezicht zien, maar die was meteen heel erg achter in de dertig. Bij de anderen kon ik het aan hun kapsels zien. Anyway: hier werd een event georganiseerd, dat straalde er op zich wel vanaf. Ik heb het woord ‘event’ zelf wel eens proberen uit te spreken. Kotsen, paniekaanvallen, jaren therapie om weer een beetje mens te worden. Maar dit terzijde.

Het event had betrekking op studenten, zo leerde ik al gauw. Een soort bedrijvenmarkt. Prima, niks mis mee. Maar dit deel van de bespreking ging vooral over het gebeuren daarna. Ze waren teksten aan het opstellen, want er moet wel helder gecommuniceerd worden naar de doelgroep toe. Het volgende zinnetje vonden ze zelf erg uitnodigend klinken, getuige hun tevreden geknor.

“We nodigen jullie uit voor een swingende afterparty met DJ en non-alcoholische consumpties!”

Vervolgens vroeg één van de dames: “Ja, maar dat DJ hoeft er eigenlijk niet bij toch?” Dat bleek nog eens goede input te zijn, want dat hoefde er inderdaad geeneens bij te staan ofzo. Afterparty’s met non-alcoholische consumpties zijn van zichzelf al enorm swingend, zeker als je ze direct na een bedrijvenmarkt organiseert. Dat weten alle studenten. Als je er dan ook nog bij zet dat er een DJ draait kan dat wel eens een brug te ver zijn. Qua dat het dan gewoon te swingend wordt om nog aan te kunnen, zeg maar.

Het organisatiecomité was nu lekker op dreef. Het zou een mieterse knalfuif gaan worden, jongelui. Zolang de nozems op hun brommers maar niet de boel in de war kwamen sturen zou het een mooie dag worden! In sneltreinvaart werden er wat regels bedacht en opgesteld. Mensen met een jas aan kwamen er niet in, dat soort sfeerverhogende dingetjes. Vervolgens kwam de taakverdeling aan bod. De voorzitster nam het woord.

“Ja, ik heb zoiets van dat ikzelf die dag geen vaste taken heb, concreet zeg maar, zodat ik kan inspringen als dat nodig is.”

Duidelijk: de voorzitster was niet van plan tijdens het daadwerkelijke event ook maar ene fuck te gaan uitvoeren.

Tijdens de verdere taakverdeling kwam een hele reeks namen voorbij die deed vermoeden dat een bepaalde subgroep van onze samenleving ietwat oververtegenwoordigd was binnen het organisatiecomité. Bregje. Cindy. Els. Janneke. Laura. Kristel. Emma. Sanne. Sophie. Fleur. Iris. Evelien. Zeker weten doe ik het niet, maar er zou wel eens meer dan één blanke vrouw van in de dertig een bijdrage kunnen leveren aan het event. Eén streepje blanker en het Derde Rijk had zijn plekje in de wereld alsnog gevonden, om het iets minder diplomatiek te formuleren.

Op een volgend station stapte een vierde dame in. Ze kwam er aanvankelijk heel enthousiast bij zitten en ik spitste mijn oren. Zou de organisatie van de mieterse knalfuif zo mogelijk in een nog hogere versnelling worden voortgezet? Nee dus. De vierde dame ging vooral heel erg een appel zitten eten. Zeker een half uur lang aan je Kanzi knauwen en hem dan voor hooguit een derde ophebben, dat werk. Ik had het kortom wel gezien en gehoord allemaal.

Toen ik een tijdje later nog eens naar de dames luisterde was het event blijkbaar in kannen en kruiken, want het gespreksonderwerp was nadrukkelijk veranderd.

“En dan zegt mijn zoon onder de douche tegen mijn man: zo, de jouw is wel veel groter he pap?”
“Ja, wat dat betreft zijn de uitspraken van kinderen wel leuk.”

Toch knap als je met één zin zelfs een gesprek over piemels kunt laten doodslaan. Ja, dat zal me de mieterse knalfuif wel worden.