De telefoon ging. Ik nam op. Zo gaan die dingen. Tot dusver was er niets aan de hand. Vervolgens liep het gruwelijk uit de hand.

V: “Met Vincent.”
X: “………………….”
V: “Hallo?”
X (vrouw): “Oh!”
V: *zucht lichtjes inzake de eerste irritatie*
X, duidelijk voorlezend van papier of een scherm: “Ha-llo, met Dinges van De Be-drij-ven-gids………………”
V: “Mja?”
X, op normale gesprekstoon: “Ehm, oh ja!” Vervolgens weer duidelijk voorlezend: “En met wie heb ik het ge-noe-gen?”
V, al wat dieper zuchtend: “Vincent Krabbendam.”
X, nu echt voorlezend als zo’n agent bij Opsporing Verzocht: “Ik bel u namens De Be-drij-ven-gids. Vorig jaar heeft u al aangegeven geen uitbreiding van uw vermelding te willen. Des-on-danks…”
V, in het besef dat ze niet voor mij belt maar voor mijn vriendin, die vorig jaar om deze tijd al wel een bedrijf had: “Ja, wacht even…”
X: “…willen wij u een aanbieding doen….”
V: “Ehm, ik heb hier geen behoefte aan.”
X: “…voor uitbreiding van uw vermelding…”
V: “Hallo?”
X: “…in onze gids…”
V: Hangt diep zuchtend op terwijl Dinges doorratelt.

Moraal van het verhaal: als jij mij belt maar niet begrijpt waar je over praat én niet luistert naar wat ik zeg voel ik me niet genoodzaakt om netjes op jouw reactie te wachten voordat ik ophang.

Moraal van het verhaal 2: je bent ongeschikt voor je werk. Ga weg.