Voor mij bij de kassa stond een gezin bestaande uit man, vrouw en kind. De boodschappen werden al op de band gelegd toen de vrouw ontdekte dat de hamburgers nog ontbraken. Ze gaf aan dat de man nog even terug de winkel in moest om ze te pakken. Toen hij dat niet meteen deed, werd hem vinnig meegedeeld dat het snel moest. Het bevel werd opgevolgd.

Een minuutje later was de man terug. Hij had verse hamburgers bij zich. Dat zag de vrouw ook, getuige haar opmerking: “Je hebt verse hamburgers gepakt.” De opmerking was verwijtend bedoeld, maar de man antwoordde alleen bevestigend. Daar nam de vrouw geen genoegen mee, want ze ging heel omstandig staan doen of het geen probleem was.

“Je hebt niet goed gekeken. Maar dat maakt niet uit. Je hebt verse hamburgers gepakt omdat je niet goed hebt gekeken. Maar goed. Het maakt niet uit.”

De man liet de passief-agressieve verwijten langs zich heengaan en ik bewonderde hem er om. Want we weten allemaal dat het wel degelijk uitmaakt dat hij niet de goede hamburgers heeft gepakt. Dat maakt zelfs heel veel uit. Daar zal hij zelf intussen ook wel achter zijn.