Femen, dat is dus die feministische organisatie die de zaken nogal rigoureus lijkt aan te pakken. Bij elke grote openbare gelegenheid zie je tegenwoordig wel een paar van die halfnaakte dames opduiken met op hun bovenlijf in grote letters een boodschap gekladderd. Doorgaans zijn ze tégen, hou het daar maar op.
Feminisme is in ons deel van de wereld misschien een algemeen geaccepteerd iets. Een boodschap overbrengen met je (half)naakte lichaam, dat schokt ons Nederlanders ook niet direct, al vertrutten we wel zodanig dat dit mogelijk weer aan het veranderen is. Femen stamt uit Oekraïne, en daar is dit alles een ander verhaal. Op het vlak van vrouwenrechten is in grote delen van de wereld nog veel te winnen. In die zin ben ik ook niet tegen Femen, eerder vóór. Zolang ze niemand kwaad doen moeten ze vooral hun boodschap uitdragen op de wijze die hen het beste lijkt.
Alleen: ik geloof dat het niet meer zo goed werkt, als het dat al heeft gedaan. En dat het niet meer werkt, daar zijn meerdere redenen voor. Elke vrouw die namens Femen ergens tegen protesteert draagt al twee van die redenen op haar bovenlijf. Het eventuele schokeffect is wel weg. Ongetwijfeld zijn veel mannen al vanaf het begin niet ontvankelijk voor de achterliggende feministische boodschap die de vrouwen uitdragen. Zelf deed ik in eerste instantie nog wel eens moeite om tussen de borsten door naar de mededeling van de dag te kijken. Die vond ik in alle eerlijkheid doorgaans minder interessant dan de tieten in kwestie. Het zijn nu eenmaal lichaamsdelen waar wij mannen die op vrouwen vallen uiteindelijk weinig mee kunnen, maar we zijn er wel gek op. Je ziet al die agenten en beveiligers die de halfnaakte vrouwen wegslepen ook denken: “Toch leuker dan een stinkende kraker zijn kop inslaan. Of leuker, ánders.”
Maar er zijn ook praktische bezwaren. Het zijn allemaal ranke vrouwen die namens Femen de wereld proberen te veranderen. De ruimte om met grote zwarte letters een boodschap op zo’n bovenlijf te kladderen is beperkt; het zijn dan ook vaak geen poëtische hoogstandjes. Bovendien moet je tussen de rondingen doorlezen, en dat is voor driekwart van de mannen (en ik neem aan toch ook voor veel vrouwen) al te veel moeite.
Het allergrootste probleem van Femen is echter de voorspelbaarheid. Je weet intussen dat ze op zullen duiken en in sommige landen kun je daar ongetwijfeld geld op inzetten (memo voor mezelf: even opzoeken en rijk worden). Ook op Prinsjesdag zag ik weer een stel dames gillend protesteren en al snel uit het zicht verwijderd worden. “Toch weer tieten gezien, op naar de Troonrede”, aldus onze koning.
De voorspelbaarheid uit zich met name in de boosheid van de dames. Ik heb fragmenten gezien waarin die boosheid werd geoefend. “Nee, niet boos genoeg, en die beha ging ook niet fel genoeg uit. Bozer, en sneller tieten”, iets in die geest. Zouden ze elkaar vlak voordat ze zich in het strijdgewoel werpen nog even toegillen: “En vooral flink boos kijken hé, met toegeknepen ogen, bakkes helemaal open en dan maar die vuisten ballen.”
Geloof me, ik heb er verstand van: zo werkt boosheid niet. Maar vooral: als je elke keer hetzelfde doet geloven mensen het zo ook wel. Tijd voor een andere aanpak, Femen. En dan niet die broek uit. Dat wordt toch maar weer vergelijken wie er een streepje heeft staan en wie niet.
